Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych Tradycji, przypominając nam zawsze o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.

Jaki jest cel anonimowości we Wspólnocie Anonimowych Alkoholików? Czemu często nazywa się ją najwspanialszą ochroną, jaką dysponuje wspólnota, zapewniającą jej nieprzerwane istnienie i rozwój?

Anonimowi Alkoholicy

JACK ALEXANDER

Pewnego popołudnia kilka tygodni temu trzej mężczyźni siedli wokół łóżka pacjenta alkoholika na oddziale psychiatrycznym szpitala ogólnego w Filadelfii. Mężczyzna w łóżku, który był dla nich zupełnie obcy, miał rozbiegane i nieco „głupawe” spojrzenie, jakie mają pijacy, gdy dochodzą do siebie po popijawie. Jedyną rzeczą godną uwagi u odwiedzających, oprócz oczywistego kontrastu pomiędzy ich zadbanym wyglądem a wyglądem pacjenta, był fakt że każdy z nich sam wcześniej wielokrotnie doświadczał tego samego.

Anonimowi Alkoholicy nie są stowarzyszeniem religijnym. A jednak bardzo wiele zawdzięczają duchownym różnych wyznań, którzy od samych początków wspólnoty, sięgających 1935 roku, okazują jej przyjaźń i wsparcie.
 
Źródłem tego przyjaznego stosunku jest zrozumienie i tolerancja - zrozumienie możliwości i ograniczeń AA jako wspólnoty oraz tolerancja dla słabości jej uczestników, mężczyzn i kobiet, których aspiracje duchowe mogą przewyższać ich ludzkie jedynie zdolności.
 
Mijałby się z prawdą kto by utrzymywał, że wszyscy uczestnicy AA są rozbudzeni duchowo. Wielu z nich również nie jest formalnie związanych z żadną doktryną religijną. Ale niezliczeni Anonimowi Alkoholicy - także ci, którzy nie wyznają żadnej religii - świadczą o tym, że zaznali odradzającej mocy płynącej z wzajemnego dzielenia się troską zawierzeniem i miłością.
 
Anonimowi Alkoholicy żywią nadzieję, że będą mogli nadal, jak dotychczas, występować jako pomocny sprzymierzeniec wszystkich duchownych, którym również leży na sercu sprawa zdrowienia alkoholików.